Het is lastig om na een mindere zet gewoon door te blijven schaken. In deze partij lukt mij dat niet. Na een zet of 15 staat er een spannende stelling op het bord, waarin van alles kan gebeuren en ik (Martin Mellens) een fractie beter sta. Dan volgen drie zwakke zetten achter elkaar. De eerste twee vloeien voort uit een verkeerd plan. De laatste is vooral te verklaren uit het omgeslagen stellingsbeeld. Plotseling moet je in plaats van aanvallen verdedigen en zie je allerlei spoken. In ieder geval kom ik er daarna niet meer aan te pas. Zwart houdt de aanval vast en wint een pion. Dat is uiteindelijk beslissend.
 |
– |  |