“Ik weet niets van openingen”, zei mijn tegenstander na afloop. Ik vroeg hem waarom hij f6 op de derde zet had gespeeld tegen het koningsgambiet. “Ik speel maar wat ik denk dat goed is.”, was zijn antwoord. Met een prettig gevoel speelde ik dan ook de volgende zes zetten verder, totdat de volgende stelling op het bord verscheen na 9. … Pa5
1. e4 e5 2. f4 exf4 3. Pf3 f6 4. Lc4 Pe7 5. O-O Pg6 6. d4 Pc6 7. Pc3 d6 8. Pd5 Lg4 9. Lxf4 Pa5
9. … Pa5
Duisternis
Donkere gedachten verzamelden zich boven mijn bord. De moed zakte in mijn schoenen. Moest ik zo snel in de partij met een stuk minder gaan spelen? Na het verdedigen van mijn loper op c4 met bijvoorbeeld Dd3 zou c6 het paard wegjagen, zodat de loper op f4 niet meer verdedigd stond? Ook een teleurstelling nam de overhand omdat ik zo snel in deze positie was gekomen.
Ziet u de goede, oftewel de minst slechtste, voortzetting voor wit ?
Voor het vervolg 
klik hier.