Het is een cliché, maar een schaakpartij kan je vergelijken met een roman. Deze partij tussen Siyar en Elmar doet dan denken aan Lord of The Rings van Tolkien. Een partij met alles erop en eraan. Voor het complete beeld moet ook worden bedacht dat beide spelers vanaf ongeveer de dertigste zet weinig tijd meer hadden. Elmar had op een gegeven moment nog maar twee minuten over. Voor de toeschouwers was dit natuurlijk extra sensatie, maar voor de schakers minder leuk. Knap dat beide spelers het eindspel toch zo goed wisten te spelen. De computer strooit in het commentaar met vraagtekens, maar voor mensen moet dat met een korrel zout worden genomen.
Siyar speelt in de opening te afwachtend. Elmar komt in het voordeel en weet op de koningsvleugel twee pionnen te winnen. Dan vecht Siyar terug en na een fout van Elmar weet hij de kwaliteit te winnen. In een spannend eindspel heeft Siyar lange tijd de beste kaarten, maar dan weet Elmar met zijn vrijpionnen toch zoveel dreiging te creëren, dat hij zelfs lijkt te winnen. Siyar houdt het hoofd koel en vindt de fraaie redding. Het pionneneindspel is daarna remise. Een rechtvaardige uitkomst van deze partij. Ter toelichting: het tekstuele commentaar is van mij (Martin Mellens). Als het opmerkingen van de spelers zijn, heb ik het erbij gezet. De analyses (en soms ook wat tekstuele opmerkingen) komen van de computervrienden Lichess of van Fritz.
