Het is herfstvakantie voor de meeste kinderen op de scholen. En dan denk je (althans ik wel) soms na over hoe deze een beetje verantwoord in te vullen is voor je eigen kind. Buiten spelen doen ze, als ze op de middelbare school zitten, al niet meer. En je mag al blij zijn als ze nog zin hebben om een sport te bedrijven. Want de hele ganse dag achter een pc hangen en gamen is nou niet echt wat je als ouder je kind graag ziet doen. En schaken is ook een sport, weliswaar een denksport maar toch. Nuttig tijdverdrijf en echt een mooie sport om je tijd mee te vullen. Dus bedacht ik mij ons in te schrijven voor de Haarlemse Meesters Open in , hoe kan het ook anders, Haarlem.
Jie-Ren vindt het ook leuk om te doen, schaken en gamen. Gelukkig zijn de wedstrijden in de middag en kan hij in de avond nog even gamen met zijn broers. Zo vertrokken wij zaterdag voor onze 1e ronde naar Haarlem. Een niet al te lange rit maar vervolgens kregen wij een wat noodgedwongen sightseeing door het Haarlemse centrum. Want a) de lokatie was onbereikbaar voor auto’s en b) parkeerplekken waren bezet en duur. Dus wij zoeken naar een parkeergarage. Uiteindelijk vonden wij er een maar waren wel net zo veel tijd kwijt bij het zoeken daar naar als de rit van Den Haag naar Haarlem. De speellocatie lag overigens wel in het leuke en knusse centrum.
Dan de 1e ronde. Jie-Ren kon direct flink aan de bak want een tegenstander met 200 elo-punten meer. Een tegenstander die ik al 2 keer eerder in een toernooi had gehad, stand 1-1. Zijn tegenstander speelde e2-e4. Jie-Ren antwoordde met c7-c5. Deze opening met zwart heet dan het Siciliaans te zijn. Tja, waarom heet het eigenlijk zo, ik weet het niet. Veel openingen hebben vreemde benamingen. En soms blijft dat niet bij 1 zet maar zijn er vele varianten die wel tot zo’n 20/30 zetten door geanalyseerd zijn. Nou , begin er maar eens aan. Het moet wel leuk blijven.
Maar goed, wit ging verder en kwam dus uit ( zo blijkt uit mijn openingenboek) op het gesloten siciliaans met de Grand Prix Attack. Hoe verzin je het . Maar dit is een stokoude variant van het Siciliaans, toen de theorie van deze opening nog eenvoudig was. Wit doet gewoon wat zetten waarbij hij/zij nauwlijks hoeft op te letten wat zwart deed . En de zwartspeler wist waar hij/zij aan toe was. Maar nauwelijks opletten is niet hetzelfde als helemaal niet opletten. Jie-Ren kent de theorie niet maar speelt wel gewoon normale gezonde ontwikkelingszetten. En zie daar, volgens mijn openingsboek speelde hij de 1e 10 zetten gewoon volgens de theorie. En dan ook nog de meest avontuurlijke. En dat betekent weer dat wit gewoon wel moet blijven opletten.
Zijn tegenstander bleek kennelijk al na een zet of tien uit zijn theoretische voorbereiding. Want bij zet 10 speelde hij Tb1 waarvan ik mij afvroeg wat die toren daar in hemelsnaam deed. Jie-Ren en ik bleven in de analyse zoeken naar het idee achter deze zet , maar konden het niet vinden. In de partij nam Jie-Ren het centrum in en nam langzaam het initiatief over. Van die zogenaamde Grand Prix aanval van wit bleef niet veel over. Na een flinke ruil stond Jie-Ren een kwaliteit ( toren tegen loper) en enkele pionnen voor. In het eindspel speelde hij het technisch goed uit , 0-1. Een uitstekende winstpartij.
Jullie jeugdleider speelde tegen een tegenstander met maar liefst 240 elo-punten meer. En dan mocht ik ook nog met zwart. Mijn tegenstander opende met d2-d4. En ik besloot maar eens d7-d5 te spelen. Wit speelde c2-c4. Zie daar, het Dame-gambiet. En ja, ook daar zijn vele varianten van. Ik speelde c7-c6 en volgens de theorie is dat het Slavisch systeem (nooit geweten). Daarna speelde ik ook nog e7-e6 en dan is het opeens half-Slavisch. En binnen dat systeem speelde ik kennelijk ook nog de Meraner-variant. Kunt u het nog volgen ? Nee, ik ook niet. Ik wist het ook niet maar speelde wel de goede zetten. Mijn tegenstander hoopte met heel veel druk een pion te winnen maar vergat vervolgens zijn verdediging. Ik verzette mijn stukken richting zijn koningsstelling en won daar vervolgens een pion. Mat in vijf , 0-1.
Morgen weer zware tegenstanders met dik 200 elo-punten meer. Bij Jie-Ren zelfs 295 punten. Dit keer hebben wij allebei wit. Eens kijken welke mooie benamingen wij onze openingen nu weer kunnen geven.
Ike