Soms loopt een opening best wel plezierig. Zonder veel hinder kun je dan je stukken ontwikkelen en merkt je dat de stukken steeds beter komen te staan. Zo ook in mijn partij die ontstaan is vanuit het Morra-gambiet. De torens en de dame staan op hun goede plek. De loper op e3 staat gericht op de zwarte dame. Ook zwart ziet dit en speelt Pg4.
14. … Pg4
15. d5
Maakt een dubbele aanval: loper op dame en pion op paard. Zwart vindt een mooie uitweg en er volgt een reeks van slaan en geslagen worden.
15. … Pxe3
16. dxc6 Pxd1
17. cxb7 Pxc3
18. bxc3 Dxb7
En met verbazing keek ik op het bord en ook maar even naast het bord: ik ben een kwaliteit kwijt. En van mijn stelling is ook weinig goeds meer over. Ik zie nog een laatste strohalm:
19. Ld5 Dc7
20. Lxa8 Txa8
Ik heb mijn kwaliteit weer terug. Maar van mijn stelling blijft nog steeds niet veel goeds over. Zwart heeft de diagonaal in bezit, mijn pionnen zijn niet verbonden en ik sta nog steeds een pion achter. Had dit wel zo moeten lopen. Wat heb ik gemist?
Om dat te zien moeten we even terug naar het begin:
15. d5 Pxe3 16. dxc6 Pxd1. (onderstaande diagram) Tot zover zoals je het zou wensen. Ik vervolg nu met het slaan van de loper, maar er is materiaalwinst te behalen met een mooie tussenzet.
17. Pd5!
Een zet met zoveel gevolgen:
– de dame aangevallen,
– de loper staat nog steeds in,
– de pion op c6 staat nu verdedigd door de toren op c1
– het zwarte paard op d1 staat ingesloten
– en dit paard en kan geen stuk meer slaan.
Het minst slechte vervolg voor zwart is nu:
17. … Dxf2+ 18. Dxf2 Pxf2 19. cxb7 Tab8 20. Pxe7+ Kh8 21. Tc7 en zwart krijgt het nog moeilijker. Een mooie stelling om uit te spelen, na die mooie zet 17. Pd5!
Maar helaas, ik heb het niet gezien.
