Tja, wat is dit nu weer voor een titel. Heeft de schrijver soms te diep in het glaasje gekeken of zijn hoofd te hard gesoten ? Nee hoor, niets van dit alles. Gisteren was de 3e ronde van de Haarlemse Meesters en er was weer het een en ander te beleven. Pak de landkaart er maar vast bij.
Jie-Ren had zwart tegen de schaker die ik gisteren had. U weet wel, die met de Franse verdediging. Het verschil in rating was maar liefst 314 elo-punten. Jie-Ren is in vorm maar toch… En vaak zie je dan bij jeugdspelers ups en downs in hun spel. U voelt het wellicht al een beetje aan, er komt een dipje aan. Hoe ging het hem vandaag af ?
De tegenstander opende met d2-d4. Oudere schakers kiezen vaak voor deze positionele opening omdat zij er van uit gaan dat jeugdspelers hier nog wat minder ervaring mee hebben. Jie-Ren opende met f7-f5. Dat zie je niet zo vaak bij jeugdspelers. Deze Hollandse verdediging. Ja, u leest het goed. Ook Holland (Nederland dus) heeft bijdrage geleverd aan naamgeving voor schaakopeningen. Waarschijnlijk ergens in 1789 is deze benaming voor het eerst gevoerd in een boek van Elias Stein waarin de zet f7-f5 sterk wordt aanbevolen tegen d2-d4.
Deze opening werd lange tijd niet serieus genomen maar in 1951 werd het Hollands in een nota bene wereldkampioenschapsmatch tussen Botwinnik en Bronstein de belangrijkste opening ! En vanaf 1980 werden , na wat ontwikkelde theoretische varianten, er mooie resultaten geboekt. Wit heeft na zwart’s zet vele keuze-mogelijkheden, maar wat hier werd gespeeld was een fraai staaltje van mixed openings. Jie’s tegenstander speelde namelijk 2. Lg5 ???
Tja, toen ik dit zag dacht ik eerst, wat is ie nou aan het doen. Deze loperuitvall staat namelijk bekend als de Tromposky-aanval. Wat zeg je nu, Trompowsky ? Dat is toch geen bestaand land. Nee, deze al zeer lang bekend staande zet is vernoemd naar een Braziliaanse schaker, genaamd Trompowsky. Hij experimenteerde met deze zet in de jaren 30 en 40. Het genoot in het begin weinig aanzien en zwart heeft vele gezonde tegenzetten. Overigens wordt deze aanval volgens mij nooit gespeeld na zwart’s zet f7-f5 en hoort bovendien zwart’s paard op f6 te staan. Die stond er nu (nog) niet. Ook daarom was deze zet voor mij een raadsel.
Mogelijk was het ook de bedoeling van Jie’s tegenstander om hem snel uit zijn comfortzone te halen. Want van alle mogelijke gezonde tegenzetten, speelde hij nu net de zet die hier helemaal niet thuishoort. Jie probeerde de loper met h6 en g5 te verjagen. Niet goed dus, want dat zorgt voor gaten in je eigen koningstelling. Kort rokeren is dan niet meer aan de orde tenzij je graag snel klaar wil zijn.l
Enfin, bij de 13e zet kwam de Dame van wit via de gatenkaas vrolijk binnen wandelen. Zij had kennelijk honger want al snel verdwenen enige zwarte stukken van het bord. Jie-Ren probeerde ngo wat truukjes in de stelling te zetten maar het hielp allemaal niet meer. Zijn 1e nederlaag.
Het grappige was dat op een ander bord deze openingsvariant ook op het bord kwam. Zwart speelde het daar wel met Pf6 en behaalde een remise. De Hollandse verdediging was in elk geval gisteren populair onder de zwartspelers. Een andere jeugdspelers gebruikte deze opening ook en won fraai zijn partij.
Jullie jeugdleider had eveneens zwart. Mijn tegenstander opende met d2-d4. Eergisteren speelde ik d7-d5 en vervolgens c7-c6 en e7-e6. De Slavische variant van het Dame-gambiet. Na enig gepeins besloot ik vandaag bij de 5e zet ook maar f7-f5 te spelen. En toen belanden wij dus ook in de Hollandse Verdediging. Nog nooit gespeeld maar ik herinnerde mij ooit eens gelezen te hebben dat deze opstelling de Stone-wall variant genoemd wordt. Hahaha, ja, daar moest ik indertijd ook hard om lachen. De Stenen muur ? Hoe verzin je zo iets.
Maar goed, door zwarts opstelling is het voor wit moeilijk door te breken. Het wordt dan een partij met veel voorzichtig geschuif van de stukken. Bij de 18e zet wilde ik remise aanbieden want de stelling zat behoorlijk dicht geschoven. En toen bedacht ik mij ineens. Kasparov ( de oud wereldkampioen en waarschijnlijk beste speler aller tijden) heeft eens gezegd dat onze topper Anish Giri wel eens wat meer risico mag nemen om te winnen. Want alleen remises spelen levert geen wereldtitel op. ( hij ziet Giri als mogelijk toekomstig wereldkampioen)
Nu ben ik natuurlijk geen Giri en ook geen GM. En zal waarschijnlijk ook nooit om de wereldtitel gaan strijden. Maar er schuilt voor iedere schaker wel een waarheid in. Met remise ga ik natuurlijk geen wedstrijden en toernooien winnen. En dus bood ik geen remise aan maar besloot om een risico-volle koningsaanval in te zetten. Het loonde dit keer want 26 zetten later was de winst binnen. En met een brede grijns ging ik weer naar huis.
Ike