Een voor andere sporters vreemd element in het schaken is dat je remise (een gelijk spel) kunt aanbieden. Als je denkt dat een stelling bij normaal spel niet meer kan worden gewonnen door één van beide partijen, dan kan je een gelijk spel voorstellen. Neemt je tegenstander dit aan, dan is het remise. Goed toegepast is het remiseaanbod een zeer nuttige regel in het schaakspel. Het schaken is spelregel-technisch remise als geen van beide een matpotentieel meer heeft, een koning pat staat, door herhaling van zetten of doordat 50 zetten lang geen pion is gezet of geen stuk is geslagen. Er zijn stellingen die volkomen gelijk staan, maar waarbij het lang kan duren voordat het echt remise is. In dat geval biedt een remiseaanbod uitkomst. Het voorkomt dat een partij moet worden voorzien van een reeks loze zetten en als een nachtkaars uitgaat.
Een regel geeft mogelijkheden tot misbruik. Regeltechnisch is het niet mogelijk om al voor het begin van een partij remise aan te bieden. Je moet namelijk eerst een zet doen, en dan mag je pas remise aanbieden. Natuurlijk is dit niet de bedoeling. Het is toegestaan een ondergrens voor het aantal zetten in te stellen (bijvoorbeeld 20) om dit soort salonremises te voorkomen (voor de liefhebbers, artikel 9 van de spelregels lid 1. Dit heeft niet zoveel zin, omdat je dan bijvoorbeeld altijd een openingsvariant kan spelen die rechtstreeks tot een remisestelling leidt. Als beide spelers niet willen schaken, is er geen kruit tegen gewassen.
Naast formele regels heb je een soort remise-aanbied-etiquette. Verder zou je de tegenstander natuurlijk kunnen irriteren door vanaf zet 1 bij iedere zet die je doet remise aan te bieden. Dit is natuurlijk niet netjes. Dit specifieke geval valt ook onder hinderen van de tegenstander en is niet toegestaan (artikel 11, lid 5). Niet nodig te vermelden dat het in de praktijk best lastig is te bepalen wanneer een remise aanbod terecht of hinderlijk is. Wat ook een beetje “not done” is, is remise aanbieden in verloren stelling. Dit wordt gezien als hetzij kinderachtig, hetzij een beetje valsspelen. Het is ook gepast om, als je tegen een sterkere speler speelt, te wachten totdat deze zelf remise aanbiedt of totdat je zelf duidelijk beter staat. Ook dit punt biedt natuurlijk ruimte voor interpretatieverschillen.
Een remiseaanbod doen en aannemen zijn zetten in het schaakspel. Binnen de grenzen van het betamelijke kan je er natuurlijk mee spelen. Je staat beter, maar hebt weinig tijd meer. Je staat misschien wel beter, maar kan geen goed plan vinden. Biedt je remise aan en zo ja, wanneer. Hier komt ook psychologie bij kijken. Het kan handig zijn een remise aanbod te doen, juist als je een klein dreiginkje in de stelling hebt ingebouwd. Net als met andere zetten, kun je ook met een remiseaanbod fouten maken. He besluit remise aan te nemen, en thuis, rustig aan het bord gezeten, blijk je veel beter te staan dan gedacht. Te angstig geweest, kan je dan slechts denken. Een remiseaanbod moet geen veiligheidspak worden.
