De strijd om het wereldkampioenschap is in de zesde partij volledig losgebarsten. Na vijf remises wist Magnus Carlsen te winnen van zijn uitdager Jan Nepomniatsji. Na 136 zetten en bijna acht uur spelen had hij de buit binnen. Wat een titanengevecht!
In alle fasen was de partij boeiend. In de opening werd gekozen voor een flexibele opstelling die allerlei mogelijkheden open liet. Dit zie je vaak bij grootmeesters en zeker in matches. Carlsen bracht een nieuwtje, maar Nepomniatsji reageerde goed en stond zeker niet slechter. Toen liet hij toe dat Carlsen een dame kon ruilen tegen twee torens. Na vele verwikkelingen en fouten van beide kanten ontstond een eindspel waarin Carlsen een Toren, Paard en vier pionnen had en Nepomniatsji een dame en drie pionnen. Toen bleek waarom Carlsen wereldkampioen is. Het stond objectief gelijk, maar steeds wist hij door maneuvreren dreigingen te creëren en zijn positie te verbeteren. In het verre eindspel bezweek Nepomniatjsi onder de druk.
Wat een mokerslag moet deze partij zijn voor Nepomniatsji. Hij had eerst mede het spel gemaakt door vereenvoudigingen uit de weg te gaan en voor de aanval te kiezen. Daarna had hij zetten lang een stand moeten verdedigen, waarbij hij geen reële kans had om te winnen. Hoe moeilijk is het om dan steeds alert te blijven en de sterkste zet te vinden. Lange tijd slaagde hij daarin. Een op het eerste gezicht logische damezet bleek uiteindelijk de verliezende zet.
De manier waarop Carlsen het eindspel speelde is leerzaam. Steeds zorgde hij dat zijn stukken bleven samenwerken. Geen zwaktes creëren voordat alle stukken goed staan. Pas als alle stukken op de juist plek staan, ga je lopen met de pionnen. In mijn eigen partijen storm ik vaak uit ongeduld of vermoeidheid als een gek naar voren met mijn pionnen. Het zal mij niet veel helpen dat ik in deze partij heb gezien hoe het moet. Dit kan ik met geen mogelijkheid nadoen. Zoals een commentator zei: ikzelf had deze stelling met beide kleuren verloren. Toch is het altijd boeiend om te zien hoe topspelers zoiets aanpakken.
Duidelijk is dat schaken een topsport is. Bijna acht uur lang op de toppen van je kunnen geconcentreerd nadenken. De spelers moeten na afloop uitgewrongen zijn geweest. Ik kan mij voorstellen dat je na zo’n gevecht ook niet meteen de slaap kan vatten. Vandaag moeten ze weer aan de slag. De match telt 14 reguliere partijen. Wij als toeschouwers hopen natuurlijk op nog acht van deze spektakelstukken.
Samenvatting Op Youtube met Caruana
Samenvatting op YouTube met Daniël King