U miste het wedstrijdverslag van de 4e ronde Haarlemse Masters. De verslaggever/jeugdleider/vader van../speler had gisteren een zware schaakdag. Maar daarover later meer. We maken het goed door vandaag de 4e en 5e ronde samen te voegen. Jie-Ren verloor in de 3e ronde zijn 1e partij. Absoluut geen schande tegen een ervaren speler met dik 300 elo-punten meer. Maar verliezen is voor een echte sporter natuurlijk nooit fijn dus ik was benieuwd hoe hij het in de 4e ronde zou gaan doen.
Hij had wit en kreeg weer een Siciliaan voor zijn kiezen. Nu speelt die deze opening met zwart ook graag maar deze variant kende hij nog niet. Het was de ,daar gaan we weer, de Najdorf. Een veel gespeelde variant waar wit vaak veel moeite mee heeft. Jie-Ren deed in het vervolg de juiste zetten en zijn tegenstander bood al vrij vlot remise aan. Het halve punt was binnen.
In de 5e ronde (vandaag) speelde Jie-Ren met de zwarte stukken. En weer kwam de Trompowsky-Aanval op het bord. Maar dit keer dus zonder f5. Nu koos Jie voor een soort Pirc-opstelling en werd hij al bij zet 4 met een dubbelpion opgezadeld. De stelling werd echter door beide spelers dicht geschoven. Maar opeens verscheen de Dame van Jie in de witte opstelling. Zijn tegenstander wilde de Dames ruilen en bood remise aan. Hij nam het terecht niet aan want het bord stond nog vol. En hij won met een nuttig tussenschaakje een pion. Er ontstonden weer winstkansen.
Een kleine onnauwkeurigheid in het eindspel met torens en pionnen maakte dat het wederom remise werd. Jie-Ren toonde opnieuw zijn uitstekende vorm. Met wat meer ervaring in de rugzak had hij deze partij waarschijnlijk gewoon gewonnen.
Jullie jeugdleider had gisteren een zware schaakdag. Twee schaakpartijen stonden op de agenda. Allereerst de 4e ronde dus. Ik had wit en wilde mij graag in de kop van het schaakpeloton nestelen. Een overwinning met de witte stukken was dus nodig maar het werd een dure nederlaag. Hoe kwam dat ?
Ik opende met e2-e4 en mijn tegenstander e7-e5. Dan wordt er vaak gekozen voor een Italiaanse ( Lc4) of Spaanse (Lb5) opening. Ik koos nu voor het oude maar weinig gebruikte Loperspel in combinatie met het Middengambiet. Hierbij offer ik een centrumpion (d4) voor actief spel. Dit werkte uitstekend want op zet 17 kon ik met de juiste paardzet de partij winnend voortzetten.
Maar ik zag ineens allerlei vervelende matdreigingen ( die er dus niet waren) op mijn koning afkomen en koos voor de , althans dat dacht ik , veilige route. Ik ruilde mijn goede paard tegen zijn slechte ingesloten loper . Tja, een volslagen belachelijke beslissing die de partij deed kantelen. In plaats van een doorslaande winnende aanval ( die overigens met de andere paardzet wel doorsloeg) werden nu de zware stukken geruild. Hetgeen mijn tegenstander in een gunstig eindspel met pionnen bracht. Ik had hier ook nog eens een remise-kans vakkundig om zeep geholpen. Dan verdien je natuurlijk ook geen enkel punt meer. Bah, goed spelen en toch verlliezen door voute beslissingen. Maar het vizier moest snel weer gericht worden op de HSB -wedstrijd in de avonduren die ik gelukkig in 22 zetten winnend kon afronden.
In de 5e ronde had ik zwart tegen de tegenstander die Jie-Ren ( ook met zwart) in de eerste ronde had verslagen. Jie-Ren deed dat met het Siciliaans dus koos ik maar niet voor deze opening want die zou mijn tegenstander wel voor bereid hebben. Ik wilde een bepaalde opstelling met zwart op het bord creeeren. Maar op de 2e zet ging het al vout. In plaats van een pion pakte ik domweg mijn paard. Dat wat ik jeugdspelers leer over gouden regels en niet in de opening 2 keer met hetzelfde stuk zetten, was ik kennelijk plotsklaps vergeten.
Met dat ene paard deed ik maar liefst 3 zetten achter elkaar. Mijn tegenstander had in no-time het centrum in handen en zijn stukken ontwikkeld. Ik alleen een pionnetje op e6 en een paard op b6. Mijn tegenstander schroefde de spreekwoordelijke duimschroeven aan. Als een soort Houdini ontsnapte ik uiteindelijk uit de wurgende greep van de witte stukken. Met een schijnoffer waarbij ik een mataanval en een aanval op zijn Dame deed, veroverde ik de Dame. En won daarmee de partij. In de analyse achteraf bleek echter dat wanneer de Dame een stapje achteruit was gegaan, er geen mataanval meer was en hij ook niet zijn Dame hoefde in te leveren. Gelukkige winst dus.
Ike