Terwijl ons derde dapper streed tegen Voorburg’, lees ik op de website van SHTV. Nou, beste schaakvrienden, consensus over hoe die vork in de steel zat moet nog bereikt worden. Terwijl ons Voorburg 1 conform afspraak om 19:45 was gearriveerd in de Vruchtenbuurt, druppelde de thuisclub nog op zijn elf-en-dertigst binnen. Niet alvorens de klok acht uur sloeg namen de SHTV-ers plaats achter het bord. Ook een welkomstkoffie werd de Voorburgers onthouden. Het bleken sluwe zetten van psychologische oorlogsvoering waarop Behzad het enige juiste antwoord vond.
Op bord acht meanderde een gelijke stelling richting remise. Op zet 23 kwam Behzad met een nieuwtje die zijn tegenstander duizelingen bezorgde. Na een enerverend eindspel gaf onze sympathieke slotborder zich gewonnen om SHTV in de waan te laten dat er iets te halen viel tegen de bezoekende club. Een meesterzet in het teambelang: 1-0 voor SHTV en de euforie begon te broeien bij de thuisschuivers. Geroezemoes vulde de Bosbeskapel, ze gingen er even goed voor zitten.
Op bord vijf deed Rob er nog een stapje bovenop. De gewiekste goochelaar wist na een Schotse opening zijn winstkansen zo bekwaam te drukken dat de tegenstander er echt in begon te geloven. In een vlugge handbeweging verdwenen er ineens twee pionnen van het bord waarop Rob behendig het punt voor zijn tegenstander veilig stelde: 2-0 voor SHTV. Op de naastliggende borden van de interne competitie klonken oeh’s en aah’s uit bewondering voor deze tovenarij.
Ook Siyar op bord zeven probeerde zich de mindere te tonen van zijn tegenstander, maar faalde opzichtig in die opzet. Zijn tegenstander was van plan de partij te beëindigen met méér tijd op de klok dan de één uur veertig waar deze mee begon. Siyar voelde deze gewaagde tactiek goed aan en tangode gewillig mee. In een slordig zettenspel blunderde zijn tegenstander op gegeven moment jammerlijk een stuk en zag Siyar zich genoodzaakt de winst op te eisen: 2-1 voor SHTV. Ondertussen vond op bord drie een ware slachting plaats.
Gelegenheidscaptain Yvo kreeg een taai Hollandse tegenspel voor de kiezen, de sompige poldervariant met een dichtgekleid centrum. Hij besloot de spanning op te voeren door zijn tegenstander secuur naar verstopt gaatje op zijn koningsvleugel te loodsen, waarna de zwarte dame achterin vrij kon winkelen. Opgave was onvermijdelijk: 3-1 voor SHTV en groeiende anticipatie maakte zich van de toeschouwers meester. Viel het tij nog te keren?
De volgende beslissing viel op het één-na-hoogste bord. Getooid in zijn standaard schaaktenue strooide Leo op bord twee zijn tegenstander zand in de ogen. Lange tijd liet hij de SHTV-er in de waan dat er niets te halen viel. De opening resulteerde in een mistig middenspel waarop beide spelers aanspraak konden maken op de nederlaag. Na enig wikken en wegen besloot Leo af te zien van een verwoestende matcombinatie en zijn tegenstander remise te gunnen. Het halve punt bracht de thuisclub op de drempel van de victorie: 3,5-1,5 voor SHTV.
De Hofstedelingen mochten een eventjes aan de overwinning ruiken, totdat Elmar op bord één korte metten maakten met dit vooruitzicht. Zijn tegenstander had onze topschaker een half uur laten zitten eer deze überhaupt kwam opdagen, een faux pas die hem later fijntjes nog even werd ingewreven. De SHTV-er manoeuvreerde zijn witveldige loper een doodlopende weg in. Er volgde initiatief voor onze zomerkampioen waarop na een kiene combinatie een zwarte ruiter het leven liet. Gedesillusioneerd staarde de SHTV-er nog een tijdje naar zijn hopeloze stelling waarna hij zijn koning omver wierp: 3,5-2,5 voor SHTV.
Intussen ontspon zich op bord vier een apotheose die je zelden meemaakt. Bart had nog een ruim uur op de klok, zijn tegenstander nog 10 seconden. Hierop vroeg de Hagenaar ineens doodleuk of Bart nog iets te drinken wilde. Die geste werd uitgesteld tot na het pleit beslecht was. Onze Mister 100% scheerde langs het randje met een aan zijn tegenstander opgedrongen mat-in-drie positie, maar tijdnood en scherpe combinatoriek blijken slechte vrienden. Bart mocht de partij uitschuiven en won uiteindelijk in een koning-met-pion tegen koning finale. De stand was weer gelijk met nog één partij te gaan: 3,5-3,5.
Op bord zes deed Hans waar hij zo om bekend staat. De magiër uit Leidschendam had een stelling op het bord getoverd waar uiteindelijk geen touw meer aan vast te knopen was. In de wetenschap dat de beslissing van de avond uiteindelijk op zijn bord zou plaatsvinden, schakelde de golfminnende schaker een tandje bij. Het thuispubliek voelde een remise aankomen in de evenwichtige partij, totdat Hans besloot tot ‘een alles of niets’ torenoffer op de koningsvleugel van zijn jonge opponent. Na een dame-geeft-schaak en toren-geeft-schaak volgde de verlossende bonus: een pionnen eindspel met dame tegen toren. Met een diepe zucht gaf de jongeling zich gewonnen, waarop Hans zich met brede grijns naar de bar begaf.
Eindstand: 3,5-4,5 voor Voorburg 1.
Verslag van Yvo Kühling
